Połonina Bukowego Berda...El páramo de Bukowe Berdo

Tego dnia w planach było Bukowe Berdo,  na Bukowe Berdo najłatwiej się dostać z osady Muczne.  Muczne to jeszcze jedna wioska,  która ma tragiczną historię,  po drugiej wojnie światowej przestała istnieć,  przed wojna było tutaj 8 domów,  po  wojnie nie pozostał ani jeden,  ludność wysiedlono do ZSRR, w leśniczówce w Brenzbergu   w 1944 roku UPA dokonała mordu na 70 Polakach.
Dzisiaj Muczne jest małą osadą gdzie znajduje się kilkanaście domów,  w większości można  w nich wynająć pokoje.  Najokazalszą budowlą jest hotel a zarazem Centrum Promocji Lesnictwa.

Este día decidimos  subir al páramo Bukowe Berdo ,  el camino menos dificultoso  sale del Muczne.   Muczne es otro de los pueblos que después de la Segunda Guerra Mundial dejaron de existir ,  fue marcado por una terrible masacre de Ejercito Insurgente Ucraniano UPA   que ha   enjuiciado aqui 70 ciudadanos polacos...antes de la guerra hubo en pueblo 8 casas, después no quedó ni una sola, los que sobrevivieron la guerra fueron trasladados a la Unión Soviética, 

Hoy Muczne es una aldea  con  unas casitas de madera,  en su  mayoria de alquiler para turistas,  tambien dispone de  un  cómodo hotel .

Tak wygląda ów hotel,
El hotel

Reszta zabudowań to nowe, ładne domy,
Y pocas otras casas ... unas lindas moradas hechas de madera.

Przy wejściu na szlak  stoi  dawny przydrożny krzyż.
A la entrada al sendero   se encuentra una vieja cruz de la carretera.

i zaczynamy wspinać się na Bukowe Berdo, za nami hotel,  chyba dobrze  wkomponowany w pejzaż jesienno -bieszczadzki.
Comenzamos ascender a Bukowe Berdo, atras quedó el hotel, su diseño no perturba el paisaje otoñal de Bieszczady.

ale pora zainteresować się szlakiem...muchomorki w spódniczkach.
Tiempo de disfrutar del  sendero...los hongos, las amanitas muscarias, rojas  y con unas falditas blancas.

Tegoroczny wysyp grzybów, nie tylko jadalnych
Este año los  hongos  han proliferado como nunca...tambien los que  no son comestibles.

Buki Bukowego Berda.
Los hayas del Bukowe Berdo.

 które połoninom ustępują miejsca karłowaciejąc w pokłonach
 que ceden los terrenos a la vegetación del páramo.

A tam w dole ...młoda para hasająca po połoninie
Alli abajo una pareja de recien casados en la sesion de fotos.

i jeszcze jedna..
y una mas..

Powrót do bukowego lasu.
Regreamos al bosque de hayas.

Jeszcze starczyło czasu na Smolnik i bojkowską cerkiew..ale po drodze trzeba było przyhamować, śliczne stadko kóz trudno było zignorować,

Nos dirigimoas hacia Smolnik, donde se encuentra una iglesia ortodoxa - tserkva...pero este pintoresco grupito de cabras  hizo detenernos.

Jest i cerkiew...pod wezwaniem św. Michała Archanioła z 1791 roku, jedyna  cerkiew bojkowska zachowana w Bieszczadach, dziś kościół rzymskokatolicki. kiedyś otoczona wsią,  dziś samotnie wznosi się nad okolicą, po przesieleniu mieszkańców w 1951 roku do ZSRR   wieś rozebrano.

Llegamos al lugar,donde se encuentra tserkev de Arcángel Miguel construida en el año 1791, hoy convertida en la iglesia católica romana...en el pasado rodeada por una aldea, hoy solitaria se eleva sobre una cumbre, sus  habitantes, en el año 1951,  fueron forzados a trasladarse  a Union Sovietica , como resultado de reajuste de fronteras, en los años siguientes  las casas fueron destruidas.

Wracamy,  po drodze kapliczka św. Nepomucena, jeszcze jedna do kolekcji.
Tiempo de regresar ...por el camino la capilla de San Nepomuceno, una mas a la coleccion.

Do Wetliny dojechałyśmy na zachód słońca.
Y en Wetlina nos sorprende un excepcional atardecer.

Pozdrawiam y saludos