W niedziele wybralismy sie do palacu Bussaco, mniej wiecej godzine drogi samochodem na poludnie od Porto, niemeczaca podroz jezeli wezmie sie pod uwage ze odbywala sie z malym, kilkumiesiecznym dzieckiem. Park Narodowy Mata, w ktorym znajduje sie palac, to stary las porosniety gestwa drzew, znajduje sie tu okolo 700 ich gatunkow, niektore bardzo wiekowe i egzotyczne, dzielo Karmelitow Bosych, ktorzy wybudowali tutaj klasztor w 1628 roku, zrobili to z pieczolowitoscia i znawstwem, mialo to byc miejsce godne izraelskiej Gory Karmel. Karmelici zamieszkiwali te tereny do roku 1834, w ktorym to zlikwidowano zakony i klasztory w Portugalii i upanstwowiono ich dobra...czesc klasztoru zostala wyburzona i w 1888 roku Karol I przedostatni krol Portugalii zarzadzil dobudowanie do klasztoru palacu krolewskiego w stylu burgenromantic, modnego wowczas...mial on stanowic siedzibe krolewska w czasie polowan...jego budowe zakonczono w 1907, w 1910 roku skonczyly sie rzady monarchiczne w Portugalii i powstala republika , w 1918 roku palac krolewski stal sie jednym z najbardziej luksusowych hoteli na swiecie...teraz kazdy moze sobie w nim pokrolowac, oczywiscie po uiszczeniu odpowiedniej kwoty pienieznej.
To tak w skrocie o historii tego pieknego miejsca... ja oczywiscie od razu pocwalowalam do ogrodu..
El ultimo domingo fuimos a visitar el Palacio de Bussaco, una hora en carro al sur del Porto, un viaje no muy canson considerando una bebe de pocos meses que llevamos. El Parque Nacional Mata, donde esta ubicado el palacio, es un bosque muy denso que cuenta con 700 especies de arboles, algunos muy anejos otros exoticos, plantados com mucha dedicacion y conocimiento de la materia por los Carmelitas Descalsos que establecieron su sede aqui en 1628, como homenaje al Monte Carmel de Israel. Los Carmelitas habitaron en el lugar hasta el ano 1834, fecha en la cual se han prohibido los ordenes religiosos en Portugal y sus bienes fueron nacionalizados, una parte del convento fue demolida y en 1888 el penultimo rey de Portugal Carlos I decidio construir en el lugar un palacio en estilo burgenromantic-los castillos romanticos estuvieron de moda en esta epoca- para la sede de caza real. La construccion fue terminada en el ano 1907, en el ano 1910 finalizaron los tiempos de monarquia en Portugal, y finalmente en el ano 1918 el palacio se convirtio en el hotel, uno de los mas lujosos del mundo. Ahora todos pueden pasar dias en los aposentos reales, solo hay que disponer de dinero para esto.
Fue un breve resumen de su historia....yo ante de todo corri al jardin!
Wjazd na tereny parkowe porosniety jest moimi ulubionymi agapantami, o kolorze niebieskosci , ktory wprowadza mnie w euforie.
En la entrada del parque hay siembra de agapantus, cuyo color azul provoca en mi una verdadera euforia.
Do palacu dojezdza sie droga w gestym lesie ..nagle pojawia sie to cudo upiekszone niezliczona iloscia wszelakich ozdobek!
Al palacio se le llega por la calle rodeada de un bosque muy espeso...de repente aparece esta maravilla de infinita cantidad de adornos, adornitos, detalles..
Palac otoczony jest ogrodem, w czesci bardzo ufryzowanym, w stylu francuskim...ale otoczonym ogrodem angielskim, moim faworytem...
El palacio esta rodeado por un jardin, una de su parte muy "peluqueada" en el estilo frances, pero en sus afueras cambia para estilo ingles, mi favorito
Czesc francuska ogrodu w bardzo skromnej kolorystyce, wyglada jak dywan w dwoch odcieniach zieleni...
La parte francesa tiene un modesto colorido, parece una alfomra en dos tonalidades de verde
ale ja wole takie jak w naturze, wygladajace na niezniewolone ludzka reka...
pero yo prefiero jardines naturales, que parecen como no tocados por las manos del jardinero.
takie lubie, kolorowe kepki bez geometrii nozyczek ...
asi me gustan, las manchas irregulares de color, sin la geometria de las tijeras
odrywam sie od ogrodu i zaczynam liczyc ilosc ozdobnych detali palacu...miliony ozdobek w stylu manuelinskim.
me aserco al palacio para contar cuantos detalles decorativos tiene...asi es el estilo manuelino.
W Portugalii nie moze zabraknac azulejos...te sa godne palacu! przedstawaiaja sceny z historii i kultury Lusitanii..
No puede faltar el azulejo..estos son dignos del palacio, representan escenas de la historia y cultura portuguesa
koronkowe kruzganki
Los corredores de encaje
Wiekowy las i koronki
El bosque anejo detras de las cortinas de piedra.
tutaj sie laczy palac z dawnym klasztorem...
aqui se une el palacio con el viejo convento
Koniecznie chcialam wtargnac w hotelowe salony, ale bardzo mily portier wyjasnil mi, ze sa one wylacznym przywilejem mieszkajacych tutaj gosci, pozwolil mi jednak przekroczyc prog i zrobic taka fotke...
Insisti de entrar a los interiores del hotel, pero un portero, por cierto muy simpatico, me explico que solo los huespedes del hotel pueden disfrutar de sus encantos, pero... pero me permitio tomar la foto desde su puerta abierta
a ja chcialam koniecznie dostac sie na te werande , skad musial sie rozposcierac przepiekny widok na ogrod obramowany koronkami zadaszenia...no trudno. w koncu to sa jednak krolewskie komnaty....szkoda, ze nie zdradzilam cerberowi, zem urodzila sie tez w palacu!!!!
w tym! (znowu robie reklame palacu wiekszyckiego)
yo solo quise entrar a esta galeria porque me imagine que la vista para el jardin desde este espacio deberia ser maravillosa...bueno ...hm... este es un sitio de reyes....deberia contar al cerbero que naci en un palacio tambien!!! en este! (una vez mas hago la propaganda al palacio de Wiekszyce)
W koncu daly znac w naszych proletariackich jestestwach upodobania mniej gornolotne...pojechalismy na pieczone prosiaczki do bardzo skromnego domku w Mealhada ( biedne prosiaczki, ale Portugalczycy lubia jesc, a juz w niedziele musi byc prosiaczek)
Finalmente los gustos menos sofisticados prevalecieron, fuimos a almorzar a la cercana Mealhada, a una casita muy modesta, donde disfrutamos de un sabroso lechon horneado.
pozdrawiam..
.saludos
.JPG)
