Cudowna podróż po Lubelszczyźnie...Un maravilloso viaje a traves de Lubelszczyzna.

Zaproszeni na  Lubelszczyzne przez  Artenke ,  pojechaliśmy z kilogramem mąki kukurydzianej w bagażniku, mieliśmy w zamiarach zaserwować  sztandarowe śniadanie wenezuelskie dla Kresowiaków . Wyjechaliśmy o wczesnym świcie,  o piątej, dzień zapowiadał się bardzo gorący a nasz czerwony  autobusik nie ma   klimatyzacji.  Dojechaliśmy bez problemów,  po niezwykle wystawnym obiedzie ( dziękujemy B. i T.) zaczęliśmy zwiedzanie trochę ociężali , na dodatek ten żar! Ale Arteńka wie co robi! zarządziła kopalnię kredy gdzie temperatura +9 stopni Celsjusza  wróciła nas życiu, nawet swetry były potrzebne i szaliczek też!

  Jest to unikatowe miejsce, zabytek trzeciej klasy, mieszkańcy miasta od czasów średniowiecznych kopali  w swoich piwnicach korytarze wydobywając kredę piszącą, był to dla nich sposób na niezły zarobek, miasto jest położone na kredowej skale,  przez wieki drążone korytarze, komory, szyby sprawiły, że w końcu proceder stał się niebezpieczny, zaczęły bowiem zapadać się domy i ulice, w XIX wieku definitywnie zakazano wydobywania kredy , a w drugiej połowie XX wieku kopalniane korytarze zostały zabezpieczone i stały się atrakcją dla zwiedzających, trasa turystyczna liczy sobie dwa kilometry, bogate  w wiele atrakcji a do największych należy spotkanie z Bieluchem. dobrym duchem,  który spełnia życzenia wyłącznie  dobrym ludziom. Nie wiem czy uzna mnie za dobrą, ale w sekrecie życzenie sobie wyszeptałam a dotyczyło ono przyszłości  mojej drugiej ojczyzny.

Fuimos de viaje a Lubelszczyza invitados  por Artenka, con el nombre de Kresy  se describen  los territorios  de Polonia  limitantes  con los paises vecinos del Este  ...la parte que visitamos pertenece al estado de Lublin. Partimos en nuestro carro llamado busito rojo y en el maletero llevabamos un kilo de harina de maiz. Prometimos a los amigos un desayuno venezolano. Salimos muy tempranito por la manana   para no sufrir las  altas temperaturas del mediodia., llegamos al destino sin problemas, en poco tiempo nos deleitamos con un almuerzo muy rico y despues del cual decidimos salir para visitar la ciudad. Artenka, muy sabia,  propuso una visita a la antigua mina de tiza donde reina una sabrosa temperatura de +9 grados. Despues de calor de las calles,  la mina nos regreso  a la vida, con agrado me puse  el sueter y el chalcito tambien.

La mina es un lugar unico, declarado monumento historico nacional, los pobladores del lugar desde medioevo escavabam bajo sus casas cuevas extrayendo la tiza, que luego vendian con atrayente ganancia. Chelm, la ciudad, donde se encuentra la mina, fue  fundada sobre piedra caliza, durante siglos la gente escavaba debajo de sus casas formando corredores y cuevas...   finalmente  llego un momento que  lugar se volvio inestable, comenzaron fallar  los fundamentos de las casas, se hundian las calles , la decision de prohibir esta practica fue tomada  en el siglo XIX , en la segunda mitad del siglo XX  se realizo el reforzamiento de los corredores subterraneos  y desde entonces el lugar se convirtio en  una atraccion turistica con muchas curiosidades para ver y disfrutar, la mas llamativa es la sorprendente aparicion, en algun lugar del labirinto subterraneo, de un fantasma de nombre Bieluch, que siendo el mismo de buen corazon ayuda cumplir los deseos de la gente de nobles sentimientos. Pedi mi deseo , si Bieluch me considere de caracter suficientemente noble , cumplira lo que pedi,  pedi un  futuro mejor para mi segunda patria - Venezuela.

Zdjecia z kopalni kredy sa autorstwa Artenki.

Las fotos de la mina de tiza son de Artenka.

Wróciwszy  w rzeczywistość czyli  do zwiedzania tej pierwszej ojczyzny, rozpoczęliśmy wędrówkę po mieście a w późne popołudnie odpoczęliśmy w ogródku arteńkowej koleżAnki otoczeni gęstwą niebieściutkich ostróżek,  późnym już wieczorem pobiegliśmy do sklepu by zakupić składniki niezbędne do przygotowania obiecanego śniadania wenezuelskiego.

Regresando a la vida real o sea a la tarea de conocer mejor a mi primera patria, hemos hecho la caminata por la ciudad ,  en la tarde cansados nos echamos a las butacas del jardin en la casa de la amiga de Artenka rodeados de gran cantidad de flores azules y ya muy entrada la tarde corrimos a la tienda para comprar los ingredientes del desayuno venezolano del dia siguiente.

Rankiem następnego dnia zawieźliśmy arepy kukurydziane i różne do nich nadzienia do domu Artence zaprzyjaźnionego ( dziękujemy bardzo G. J.). Świetnym arteńkowym pomysłem było zapakowanie  arep w śpiwór,  dojechały gorące i pachnące kukurydzą.

Hechas las arepas de harina de maiz y sus diferentes rellenos, el dia siguiente por la mañana  nos montamos al carro con la comida metida  en el saco de dormir (!),   este  invento de Artenka  hizo que las arepas llegaron calientes y oliendo a maiz.

Po śniadaniu szybki spacer po ładnym domowym ogrodzie.
Despues del desayuno miramos el bello jardincito de la casa donde servimos el desayuno..y..

i wyruszyliśmy w trasę. Pierwszy przystanek...Sielec i dworek Rzewuskich, który obecnie jest siedzibą    szkoły podstawowej. Otacza go stary park z malowniczymi ruinami starych umocnień...kiedyś otaczały one zamek .
Przed wejsciem do parku zwraca uwagę barokowa figura Matki Boskiej Assunty z XVII wieku.

Comenzamos  la ruta planificada por nuestra amiga.  Primera parada....el  pueblecito de Sielec donde se encuentra  el  parque con un palacete de los nobles polacos de apellido Rzewuski...actualmente se encuentra aqui la escuela primaria. Lo rodea un viejo parque con unas ruinas del antiguo muro de defensa perteneciente a un castillo ya no existente,  en su lugar  se levanto en el siglo XIX el palacete de Rzewuski. 
En la entrada al sitio se encuentra una figura  barroca de Santa Maria Assunta del siglo XVII.

W Sielcu znajduje się także stara kapliczka św. Anny, miejsce słynne z cudownych uzdrowień, dwa razy do roku zbierają się  tutaj wyznawcy prawosławia, ma to miejsce 26 lipca i  dwa tygodnie pożniej , w dzień św. Anny według kalendarza juliańskiego.
En  Sielec se encuentra tambien una curiosa capilla de Santa Ana,  famosa por las curas milagrosas que aqui sucedieron. Los creyentes ortodoxos se reunen aqui el dia  de santa Ana dos veces al ano,   el 26 de julio  y dos semanas despues cuando el dia de Santa Ana lo indica  el calendario juliano.

Urokliwe to miejsce!
El paraje tiene un encanto muy especial. 

Wokół rozpościerają się pola, łąki...
lo rodean los prados y campos..

gdzie polna ostróżeczka w intensywnym niebieskim kolorze ubarwia łany zbóż.
donde la azul consuelda real decora los campos de cereales.

Ścieżynka wysiana stokrotkami
Un caminito cubierto por las margaritas

Malowniczy ogródek
un jardin muy pintoresco

i stary prawosławny cmentarz z ruinami murowanej cerkwi.
Weszłyśmy z Arteńką w gęste chaszcze  z  wybujałymi pokrzywami  narażając się na poparzenia, podobno bardzo zdrowe ,  ale co tam! przecież znalazłyśmy się w świecie, o którym już dawno zapomniano...


zapomniano o Andrejewiczu Gierasimiuku..

El viejo cementerio  y ruinas de la iglesia,  ambos ortodoxos.  Entramos con Artenka al tereno totalmente  invadido por la maleza , donde reinaban  las ortigas,  el roce con ellas nos produjo un escozor insoportable...pero no nos importo, tuvimos la sensacion de entrar a un mundo diferente, ya totalmente olvidado.

Ya nadie se recuerda de Andreyevich  Gierasimiuk.

zapomniano o Michaiłu Sawickim i o wielu innych, szkoda...
se olvidaron de Mijail Savicki...y de muchos otros 

tylko lilie pomarańczowe usiłują jeszcze  nadać temu miejscu należyty szacunek...
Solo los lirios anaranjados ponen el cariño a este olvidado lugar.

 
Następny przystanek był w Kumowie, zatrzymaliśmy się przy kościele pw. Nawiedzenia NMP,  dawniej była tu  letnia rezydencja  biskupów chełmskich i lubelskich . Kościół prezentuje się bardzo okazale i widać, że niedawno był poddany renowacji...ale był zamknięty. Kiedy spotykam zamknięte drzwi kościelne, zawsze przypomina mi się moja najstarsza wnuczka, która kiedy zwiedzaliśmy Warszawę, a ona miała wtedy jakieś 4 latka, ciągnęła  mnie obowiązkowo  do każdego napotykanego kościoła i długo tam obserwowała każdy detal... wyjechała do Stanów Zjednoczonych i kiedy  tam ją  odwiedziłam,  jedną z pierwszych rewelacji , która mi przekazała było ...
   " Gradzi, czy ty wiesz, że  tutaj wszystkie kościoły są zawsze pozamykane?"
Więc w Kumowie ten kościół też był zamknięty! Zrobiłam zdjęcie zdumiona jego niesamowitą symetrią.

La siguiente parada la hemos hecho en Kumow, un pueblito pequeño no muy lejos de Sielec, estacionamos carro al lado de la iglesia de Santa Maria de la Anunciacion. Antiguamente este lugar fue la residencia veraniega de los obispos de Lublin y de Chelm. La iglesia de aspecto   monumental  y se nota que hace poco fue totalmente renovada...pero la encontramos cerrada. Cuando encuentro una iglesia cerrada recuerdo a mi nieta mayor a la edad de 4 anitos, la cual, cuando visitamos a Varsovia no me dejaba pasar  al lado de ninguna , me obligaba a entrar y se quedaba por mucho tiempo viendo cada detalle...ella y  su familia emigro a Estados Unidos  y cuando la visite,  una de las primeras cosas que me conto, muy  decepcionada,  fue...
   "Gradzi tu sabes, aqui en Estados Unidos las iglesias estan siempre cerradas". 
...en Kumow  la iglesia la encontramos con la puerta cerrada...! 
Hice la foto sorprendida de  la absoluta simetria de su estructura.

Za to serce  skradł mi św. Nepomucen w kapliczce obok.
En cambio el corazon me robo este San Nepomuceno.

jaka twarz!
Que expresion en su rostro!

i rozległe  pola dojrzewającego zboża, a jeżeli jeszcze te łany są w sąsiedztwie tak polskich malw to już  szczęścia przebiera się miarka.
Y los amplios campos del trigo dorado...y si al lado crecen las malvas, las flores tan,  pero tan polacas, mi felicidad no tiene limites.

i wioseczka Żmudź z miłym dla oka drewnianym kościółkiem i znowu drzwi zamknięte i znowu usłyszałam moją wnuczkę " Gradzi..czy wiesz..."

Y pequeñito pueblo Zmudz con una preciosa iglesia de madera...otra vez con puertas cerradas y oi por segunda vez a mi nieta..." Gradzi, tu sabes...."

    No to pojechaliśmy nad wodę...Dębowy Las... jest ośrodkiem wypoczynkowym gminy Żmudź,  zdumiewa rozmachem inwestycji..
    Asi que nos fuimos a disfrutar del  lago "Debowy Las"...  centro recreacional recien construido del municipio Zmudz -sorprende  por sus enormes fondos financieros invertidos  en  su  realizacion.

Zmęczeni upałem udaliśmy się do Starego Młyna,  posiadłości przyjaciela naszych przewodniczek, Arteńki i kolezAnki...
Cansados  de tanto calor nos dirigimos al Viejo Molino, propiedad del amigo de nuestras guias,  de Artenka i su amiga.

Przygotowano nam przepyszne szaszłyki!! na takim grillu!
Nos esperaron unos deliciosos pinchos a la parilla...

Wokół jeziora, nenufary i boćki,...po prostu sielanka!
Nos rodeaban lagos, nenufares, cigueñas...simplemente un paraiso

  

Dzień pełen wrażeń , wyczerpał nas dokumentnie,   widać to  na załączonej ilustracji..
Fue un dia de muchas emociones , nos dejo exhaustas...

Nawet aparat fotograficzny Arteńki padł na kocyk z wycieńczenia.
Hasta la camara de Artenka necesitaba algo de descanso...

 Pozdrawiam y saludos