Lizbona w sierpniu...Lisboa en agosto

           Lizbona po raz któryś!!! i nigdy jej za dużo, i ciągle coś nowego do zobaczenia...i ciągle  pozostaje ochota na następną wizytę . Popatrzcie jakie dachy ujednolicone, wszystkie pokryte czerwoną dachówką... jak ja to lubię!
   Więc w sierpniu moja córka portugalska potrzebowała nowego paszportu, wenezuelskiego, stary tracił ważność i trzeba było do Lizbony. Mężczyźni domowi poświęcili się dla sprawy i dali nam dwa dni na załatwienie spraw,  z nawiązką, bo jeden by wystarczył, a sami zajęli się dziewczynkami, jedną 7 letnia i drugą 4 miesięczną.            
    Szczęśliwe całe  pojechałyśmy, stanęłyśmy w hotelu na placu Marques de Pombal, gdzie bierze początek reprezentacyjna i luksusowa Aleja da Liberdade. I zaczęlyśmy łazikowanie... zaczęłyśmy od Alei Liberdade.

  
 Lisboa  una vez mas!!! y nunca demasiado de pasear por ella, y siempre nuevos descubrimientos y nuevos placeres. De techos rojos, todos  de teja , esta uniformidad me encanta.
   En agosto mi hija portuguesa se dio cuenta que necesita nuevo pasaporte, venezolano, el viejo perdia su vigencia, urgio un viaje a Lisboa. Los hombres de la casa decidieron quedarse con las niñas, una de 7 anos otra de 4 meses. Y  nosotras , felices, emprendimos el viaje a Lisboa, nos quedamos en un hotel de la plaza Marquez de Pombal, de donde sale la lujosa y representativa avenida Da Libertade. Desde aqui comenzamos nuestra caminata por la ciudad.

  Aleja da Liberdade jest bardzo szeroka, z pasem zieleni  w części środkowej,  rosną tam stare, ponad stuletnie  rozłożyste drzewa...powstała pod koniec 19 wieku na wzór paryskich Pól Elizejskich, należy do najdroższych i najbardziej luksusowych  alej na świecie. Drogie butiki, kawiarnie, teatry, hotele  znajdują się wzdłuż tego luksusowego bulwaru.

    Avenida da Liberdade es anchisima, en el medio la divide   una isla verde,   alli crecen  arboles centenarios...ha sido construida a finales del siglo 19 siguiendo el estilo de los Campos Eliseos de Paris, es considerada   una le las mas lujosas y elegantes del mundo.  Los butiques , cafeterias, teatros, hoteles abundan a lo largo de ella.

      Ale  nie na zakupy i wydawanie pieniędzy przyjechałyśmy , więc skierowałyśmy się w boczną uliczkę by wspiąć się do Bairro Alto , popatrzyłyśmy się na wagon Elevadora da Gloria ale  pomaszerowałyśmy na piechotę. Elevador da Gloria jest jednym z kilku wind w mieście, które pomagają w zdobyciu  wzgórz miasta.  Lizbona bowiem  rozłożyła się na siedmiu malowniczych wzniesieniach.
Elevador da Gloria powstał w 1885 r.
        Pero no para compras  llegamos aqui  asi que abandonamos  la tentativa avenida para subir al Bairro Alto, nos topamos con  el tranvia "Elevadora da Gloria" pero decidimos caminar. Elevador da Gloria es uno de tantos ascensores  que ayudan alcanzar las cumbres de la ciudad.  Lisboa ocupa siete cimas. 
El elevador fue entregado al publico en el ano 1885.

Uliczka prowadząca do Bairro Alto jest swoistą galerią graffiti.
La callecita que sube al Bairro Alto resulto ser una  peculiar galeria de graffiti.

Wdrapałyśmy się na wzgórze a dokładnie na taras widokowy Sao Pedro de Alcantara, w Lizbonie takich widokowych tarasów też jest dostatek.
No i widok... stąd można podziwiać wschodnią część miasta  z zarysami zamku św. Jerzego.

Alcanzamos la cima y el  mirador Sao Pedro de Alcantara, en Lisboa hay muchas  terazas para saciar la vista esta  panorama nos  abre la  vista hacia la parte del este de la ciudad  bordeada por los muros del Castillo de San Jorge.

Po zachwytach widokowych skierowałyśmy nasze kroki w wąziutkie, gęsto zabudowane uliczki Bairro Alto, bardzo lubię takie chodzenie i patrzenie na kamieniczki, balkony,  zaglądanie do sklepików, zagadywanie ludzi...

al saciar la vista entramos a las estrechitas callecitas  del Bairro Alto, me encantan ambientes asi,con las  casas, una al lado de otra, pegaditas, sus balcones, tiendecitas, el hablar con la gente...

i tak doszłyśmy na przeciwne zbocze wzgórza na które wspina się inna winda, Elevador da Bica (1892) , stąd rozpościera się widok na rzekę Tag, najdłuższą rzekę Półwyspu Iberyjskiego.

Alcanzamos el otro lado de la cima, aqui sube el  Elevador Da Bica (1892), en el fondo ya se divisa el rio Tejo,  el rio mas largo de la Peninsula Iberica.

 i dalej zagłębiamy się w zaułki Bairro
seguimos por los rincones del Bairro.

Był i butik czekoladowy z pralinkami z takim dizajnem
Encontramos un butique de chocolate, sus bombones de rebuscado diseno 

ucieszyłyśmy się na widok czekolady wenezuelskiej , a więc nie tylko ropa naftowa.
Me alegre viendo chocolate venezolano, no solo del petroleo es famosa Venezuela...

Południe,  więc ulice świeciły pustkami, podobno tętnią życiem w godzinach nocnych.
Mediodia...las calles vacias pero de noche esta parte es la mas bulliciosa de la ciudad.

ładne graffiti
Unos graffiti lindos

czasem z tekstem....
"Wszystko jest krótkotrwałe, miłość, sztuka, planeta ziemia, wy, ja,
przede wszystkim ja"

A veces los acompaña un texto..

" Todo es pasajero, el amor, el arte, planeta tierra, ustedes, yo... sobre todo yo"

ulice i uliczne odbicia.
Las calles y sus reflejos

Na obiad zatrzymaliśmy się na Calcada do Duque
Para almorzar elegimos la Calcada do Duque

no i to nasz wybór...sardynki wybrała moja córka
Nuestra eleccion..mi hija pidio las sardinas

ja wiekszą rybę
yo  un pescado mas grande..

na deser pomknęliśmy dosyć daleko bo aż do Belem , na  słynne pasteis .
Por postre nos encaminamos   hasta Belem ,  lejos,  pero los pasteis bien valen la pena.

Jaka kolejka!!!  kupiłyśmy ale oczywiście nie było mowy by posiedzieć w firmowej  kawiarence , obok jest Starbuck  więc kupiłyśmy kawę i konspiracyjnie spożyłyśmy nasze nadziane kremem  pasteis, a resztę zawieźliśmy dla mężczyzn  pełniących role niań małych dziewczynek.
Uy que cola! compramos nuestros pastelitos y ni hablar de sentarnos en la repleta pasteleria, asi que fuimos al vecino Starbuck,  compramos cafe y en la forma clandestina los saboreamos , los que quedaron llevamos a los hombres, niñeros de nuestras pequenas niñas.

Wracając zrobiłyśmy spacer nad brzegiem Tagu
Regresamos caminando en la orilla del Tejo

doszliśmy do Praca Do Comercio , piesek zauważył gołębie i instynkt myśliwski zwycięzył..
caminando llegamos a la Praca do Comercio,  este perrito se paralizo al ver tantas palomas, su instinto de cazador lo vencio..

już, już ..dosięgał przysmaku...ale goląbek pofrunał na szczęscie
Casi, casi lo atrapa...pero para mi alivio el pajaro volo

stamtąd już było blisko  do mojej ukochanej Alfamy,  zajmuje ona  inne wzgórze, znowu zaczęłyśmy pokonywać wzniesienie po drodze wstępując do sklepu z pamiątkami, tutaj urzekły mnie sardynki kolorowe.
De la plaza seguimos a mi adorada Alfama, puesta sobre otra cumbre,  subimos aun cuando el cansancio nos hizo pensar un poco, primera parada la hemos hecho en una tienda de suvenirs, las sardinas llamaron poderosamente mi atencion.

ile trzeba wieczorów by powstało takie dzieło
Cuantas noches para crear esta belleza.

tarasy widokowe.. Miradouro de Santa  Luzia
Las terazas miradores...Miradouro de Santa Luzia

Miradouro de Portas do Sol , widoki są przepiękne a na dodatek restauracyjka  zaprasza do odpoczynku po całodziennym człapaniu
Mirador de Puerta del Sol...las vistas son increibles, nos atrajo   un restaurancito donde por fin pudimos descansar despues de todo el dia de la caminata.

można odpocząć i w takiej pozycji  
Asi tambien se puede  descansar en este restaurante.

posiliłyśmy się popijając mojillo kubańskim
Sentimos hambre, comimos y tomamos un sabrosisimo mojillo.

inni na tarasie zatańczyli
Los otros bailaron en la teraza.

łatwiej było zejść do niższej części miasta
fue facil  descender a las partes mas bajas de la ciudad.

słynny tramwaj nr 28 a w tle katedra lizbońska
el famoso tranvia nr 28 tiene de fondo la Catedral de Lisboa

 do hotelu dotarłyśmy nocą...na drugi dzień wizyta w ambasadzie i spacer po bardzo nowoczesnej części miasta,  Parque das Nacoes (Park Narodow), gdzie w 1998 roku zorganizowano Expo, stąd już było blisko do stacji kolejowej Oriente.

Al hotel llegamos  de noche...otro dia muy por la mañana visitamos a la Embajada de Venezuela y despues nos trasladamos a la parte moderna de la ciudad,  al Parque de las Naciones, aqui en el ano 1998 tuvo lugar Expo. Este sitio se encuentra en las cercanias de la estacion Oriente de donde tomamos tren de regreso.

 Most Vasco da Gama przez rzekę Tag dlugosci 17 km.
El puente Vasco da Gama , su longitud es impresionante, tiene 17km.

i bardzo nowoczesna architektura
y muy moderna arquitectura.

Wróciłyśmy do Porto, ja już jestem w Warszawie a moja córka ciągle nie ma paszportu.
Regresamos a Porto, yo ya estoy en Varsovia, mi hija todavia espera su pasaporte.

Pozdrawiam, saludos