Lizbona na luzie...Lisboa sin apuros y con familia

Lizbona na luzie, ot taki sobie niezobowiązujący po niej spacer, byłam  w Lizbonie  kilka razy, widziałam dużo z "must see" , to teraz nie napierałam, po prostu rodzinny spacer po mieście  gdzie wnuczki wyznaczały miejsca i rytm  wizyty.

Więc zaczęliśmy nietypowo ale bardzo przyjemnie, bo od pasteis  w Pasteis de Belem...czyli pasteis we właściwym miejscu, to tu powstała legenda tych słodkości i tylko te mogą nazywać się de Belem, wszystkie inne, które się  jada wszerz i wzdłuż  Portugalii  to pasteis de nata.

A historia tych ciasteczek jest taka...ich sprzedaż zaczęła się w 1837 roku  w lokalu tuż obok klasztoru Hieronimitów w dzielnicy lizbońskiej Belem....

W początkach XIX zaczynają się ruchy republikańskie w Portugalii,  w 1820 roku miała miejsce tzw. Rewolucja Liberalna   a potem w latach trzydziestych wojna domowa,   w wyniku  tych fermentów w kraju w roku 1834 nastąpiła kasacja klasztorów , także Hieronimitow w Belem i mnisi tudzież klasztorni pracownicy zostali wrzuceni  ze swoich siedzib i  bez środków do życia, ktoś z klasztoru  w 1837 roku  szukając sposobu na przeżycie założył piekarnię ciasteczek  klasztornych, czyli pasteis i tak zaczęła się ich sława trwająca już  blisko 200 lat, ich przepis jest trzymany w największym sekrecie. Wszystkie inne pasteis nie maja prawa nazywać się de Belem i są tylko ich podróbkami .

Miejsce bardzo się rozrosło, dziennie piecze się  tysiące ciasteczek, ludzi zawsze w lokalu mnóstwo...

Lisboa...de nuevo,  una visita mas... un paseo sin presiones sin "Must See" ,  ya conozco no poco de esta ciudad,  esta vez fue un paseo de familia, con Sofi-Fofi,  una niña que se cansa de repente.

Comenzamos    con  los dulces en el  Café Pasteis de Belem. 

Pasteis son los dulces mas famosos de Portugal,  en cada rincón del país es posible probarlos pero solo los pasteis de Belem  son  los legítimos, solo estos tienen derecho de llamarse de Belem,  los otros horneados a lo largo y ancho del pais se llaman pasteis de nata. 

Su  leyenda nació  en Belém al ladito del monasterio de los Jerónimos.   y esa es la historia relacionada con su fama  iniciada en el año 1837 . 

A los comienzos del siglo XIX en Portugal surgen las ideas republicanas  que en 1820 llevan el pais a la Revolución  Liberal y mas tarde a la Guerra Civil Portuguesa ,    una de las consecuencias de estos movimiemtos fue la disolución de los monasterios en Portugal, entre otros , el de los Jerónimos en Belém de Lisboa,  los trabajadores  de los monasterios y los monjes quedaron expulsados de sus sitios , pero en  Belém   alguien  tuvo la idea y en el intento de sobrevivencia se le ocurrió  poner en venta  al público los pasteis que se elaboraban   en el monasterio. Y fue tan felíz la  idea que hasta hoy,  casi  200 años  después  sigue con  increible éxito.

La receta de los pasteis es un secreto  bien guardado  y solo éstos producidos aqui puede llamarse Pasteis de Belém,  los otros  son simplemente los pasteís de nata.

Las instalaciones del Café han crecido , ha crecido su producción y nosotros quisimos comprobar si siguen tan deliciosos como siempre.

Zamówiliśmy nasze, skromnie na początek, nie dowierzając, że przy takiej olbrzymiej ich produkcji wykazują się jeszcze dawniejszą jakością...a wieęc wykazują się jak najbardziej, szybko zamówiliśmy następne. Kawa też była znakomita. 

A ja, która próbuję  wszędzie pasteis stwierdzam, że pasteis de Belem pieczone obok klasztoru Hieronimitów są najlepsze!

Hemos hecho un pedido  modesto , un poco desconfiados, que la  tan producción tan grande mantiene la calidad...pues... fueron deliciosas y rápidemante pedimos unos cuantos mas. 

Son los mejores pasteis del pais sin duda alguna.

Wychodzimy z kawiarni a na bruku przyklasztornym dwa kolory, które przypominają nam, że wojna trwa i dwie godziny później jeszcze raz  dotkliwie do nas  ta świadomość dociera.   

Salimos de cafetería y en la acera frente del monasterio ...dos colores, que nos recuerdan que hay terrible guerra no tam lejos ...dos horas ma tarde otro suceso nos recuerda esta  triste realidad. 

Po ciasteczkach klasztor,  starsza wnuczka wykazuje zainteresowanie sztuką i architekturą,  więc na jej propozycję zwiedzenia  klasztoru Hieronimitów zgodziliśmy się natychmiast. zwiedziłam go już dwa razy , nic nie miałam przeciwko trzeciemu..

Después de disfrutar de los pasteis, la nieta mayor expresó su deseo de conocer el monasterio, no hubo dudas, si una joven quiere adentrarse en un monumento  histórico de tanta importancia hay que complacerla lo mas pronto posible, antes de que cambie la opinion,  aunque roconozco que ella constantemente  demuestra que arte y arquitectura es su pasión, yo lo visite dos veces y  con gusto lo pude hacer por tercera vez. 

Klasztor Hieronimitów, Mosteiro dos Jeronimos, powstał  w pierwszej połowie XVI wieku, jest  wspaniałym przykładem stylu manuelińskiego, powstał  za panowania króla Manuela I  Szczęśliwego i stąd jego nazwa.  Budową tego olbrzymiego zespołu klasztornego  król upamiętniał szczęśliwy powrót Vasco da Gamy z Indii.  Styl manueliński charakteryzuje się łączeniem gotyku i renesansu i zwraca  uwagę imponującym bogactwem elementów zdobniczych często o charakterze orientalnym i marynistycznym.

Jasny koloryt  klasztor zawdzięcza użyciu do jego budowy wapienia.

El Monasterio de Los Jerónimos fue fundado por el rey Manuel I  a los comienzos del siglo XVI  para comnmemorar el feliz regreso de Vasco da Gama de India,  es una máxima demostración lo que se entiende como estilo manuelino, que une el gótico, renacimiento  con detalles marinísticos y orientales.

El color claro de la enorme edificación se debe a la piedra calíz que fue utilizada para su construcción.

 W takiej scenerii dziewczynki pstrykały  sobie zdjęcia.

 En un escenario asi dificil no tomarse las fotos.

 

Z górnego poziomu krużganków można wejść na  chór kościoła klasztornego . Kościół, pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny,  z tego poziomu przedstawia się niezwykle efektownie. 

Del nivel superior del claustro  se entra al coro de la iglesia  del monasterio,   de alli el templo se muestra en todo su esplendor.

Tę  rzeźbę Jezusa ukrzyżowanego podziwiam po raz trzeci i ciągle robi na mnie duże  wrażenie.

Esta talla del Cristo crucificado la veo por tercera vez y sigue causando en mi   una gran impresión.

Wracamy na górne krużganki,

Regresamos al claustro

i na dolne

Bardzo  spodobała mi się  ta Pieta

Me maravillé  viendo esta Pietá

Refrektarz  ma   ściany wyłożone azulejos przedstawiające sceny Starego i  Nowego Testamentu

 Las paredes de refectorio  estan cubiertos por  los azulejos que representam  las escenas del Viejo y Nuevo Testamento.

 Wyszliśmy z krużganków   by wejść do kościoła, zwiedzanie kościoła jest darmowe. Zaraz przy wejściu po prawej stronie znajduje się grób Luisa Camoesa,  autora eposu narodowego "Luzjady"

Salimos del claustro para entrar a la iglesia, la entrada es gratuita,  en seguida a la derecha se encuentra la tumba de Luis de Camoes, el gran poeta portugués, autor de la epopeya nacional Los Lusiadas.

Kościoł klasztorny jest także miejscem pochówków  królów i ich rodzin.

  Aqui también descansan los restos de los   reyes y sus familias.

Wychodząć z kościoła po prawej stronie znajduje się  grobowiec  Vasco da Gamy.

 A la salida del lado derecho de la iglesia   se encuentra la tumba de Vasco Da Gama

Po zwiedzeniu klasztoru idziemy w stronę rzeki Tag  przejściem podziemnym pod Aleją da India do Pomnika Odkrywców  .W tym przejściu znowu  wraca świadomość, że ta  straszna wojna  jest wokół nas...

Spodobał nam się  stand z płytkami pod gorące garnki. Moja córka zachwyciła się  podstawkami  z  gustownymi rysuneczkami,  zatrzymałyśmy się i zapytałyśmy o ich cenę sprzedwczynię...  zorientowałyśmy się, że to nie Portugalka,  okazała się Ukrainką od 20 lat mieszkającą w Portugalii. Utrzymuje się malując te obrazki  na ceramicznych płytkach,  długo wybierałam płytkę chciałam zrobić prezent córce, w końcu tę wybraną pani  pięknie nam zapakowała a ja chciałam być bardzo miła i szukałam słów by jej podziękować i jedyna rzecz, która przyszła mi  do głowy (idiotka ze mnie kompletna)... to było  słowo "spasibo"...i tu cały czar prysł, pani się okrutnie zdenerwowała i wykrzyczała...tylko nie spasibo, tylko nie spasibo...przeprosiłam,  tłumaczyłam się głupio, że myślałam, że może po ukraińsku jest tak samo jak po rosyjsku i żeby ją udobruchać powiedziałam,  że jestem Polką i wobec tego jak po ukraińsku będzie dziękuję...djakuju...czyli bardzo podobnie,  ucieszyłyśmy się,  a ja do końca życia zapamiętam to słowo.

Del monasterio nos dirigimos hacia la orilla del rio Tajo, hubo que atravesar Avenida da India  por el paso subterraneo y allá vimos unas lindas  posa ollas de corcho y cerámica. Quise comprar una a mi hija  y pregunté a la vendedora por el precio, al responder ella nos dimos cuenta que  es estranjera, resultó ser ucraniana con mas de 20 años en Portugal.  Ella misma fue autora de los  lindos dibujos sobre la cerámica, la posa olla que elegí fue lindamente empacada por ella,  quise darle gracias en forma  especial y lo único que se me ocurrió es decir "spasibo"   pensando que en ucraniano y ruso pudo ser igual,  reaccionó inmediatamente y con mucha furia, me gritó  "eso no, eso no"...le pedí perdón, le expliqué que soy polaca y  que me diga entonces como sería en su idioma..".dyakuyu" fue la respuesta,   por cierto muy parecido  a dziekuye polaco...le dije diakuyu...y nunca olvidaré esta palabra ... fue la segunda vez este día que tan intensamente me tocó sentir que tenemos una guerra en Europa.  

Pomnik Odkrywców powstał w 1960 roku  na nadbrzeżu Tagu w dzielnicy Belem  w 500 rocznice  śmierci Henryka Żeglarza,  uważa się  go za  tego który doprowadził do rozwoju floty portugalskiej i zapoczątkowal okres  odkryć geograficznych, był synem króla  Jana I Dobrego i Filipy Lancaster, księżniczki angielskiej, której ślub  z królem  przypieczętował sojusz angielsko - portugalski i to ona jako jedyna kobieta znajduje się  na pomniku.    Na czele  grupy 33 osób, uważanych za znaczących w historii portugalskiej i w jakiś sposób  powiązanych z  odkryciami geograficznymi  stoi właśnie Henryk Żeglarz a wśród nich  miedzy innymi Vasco da Gama, Ferdynand Magellan, Luis de Camoes...

El Monumento a los Descubrimientos  fue eregido en Belém en 1960 en la orilla del río Tajo  para conmemorar el 500 aniversario de la muerte de Enrique el Navegante al cual se considera  el propulsor del poderío naval de Portugal y  el iniciador de la era de descubrimientos geográficos, fue hijo del rey Juan I y de Felipa de Lancaster, princesa inglesa, boda entre ellos fortaleció la unión entre Portugal y Inglaterra y la Felipa de Lancaster es la única mujer entra los 33 personajes del monumento,, los lideriza el Enrique el Navegante  entre ellos se encuentran Luis de Camoes, Vasco da Gama, Ferdinand Magellan...

Wokół panuje luźna atmosfera...duża nadrzeczna przestrzeń, widok rzeki...relaksująco  wpływa na ludzi.

El ambiente que reina en las orillas del río llama al descanso, a contemplación, a introspección pero tambien a los encuentros con amigos, a las conversaciones... 

i autobus zamiast na ulicy  kursuje po wodach Tagu

El autobus que circula en las aguas de Tajo...

Okazuje się, że to taka atrakcja turystyczna, krąży  po ulicach i ciekawych miejscach Lizbony a potęm buch do  wody . Autobus amfibia. 

Resulta que existe un original modo de pasear por la ciudad, el autobus que circula por las calles de Lisboa  de repente se lanza al río ..una aventura fuera de serie.

Naprzeciw klasztoru znajduje się Plac i Ogród  Imperialny - Praca y Jardim  do Imperio-. powstał w 1940 roku z inicjatywy dyktatora Antonia Salazara, który pewnie miał saudade  imperialnej Portugalii. 

Ogród jest godny spaceru, wiele w nim egzotycznych roślin i drzew. 

Nas szczególnie ujeła  ta roślina, beschorneria  inaczej lilia meksykańska

Al frente del monasterio en el año 1940 el dictador Antonio Salazar  fundó La Plaza y Jardin Imperial...sospecho que  el,  entonces  presidente de Portugal tuvo saudade de la Portugal imperial.

Vale la pena dedicar el tiempo para pasear por el jardin donde crecen plantas interesantes,  muchas veces exóticas , a nosotros nos llamó la atención la muy inusual beschorneria.

"Tenho fome"...ooo..na takie stwierdzenie  Fofinii  trzeba reagować natychmiast, kiedy jest głodna traci humor i jest markotna i zła..Na Praca do Comercio jest mnóstwo restauracji, jest w czym wybierać, i  zaspokoic głód...co też zrobiliśmy

"Tenho fome"....si Sofi exclama esa frase hay que buscar rápido un sitio para saciar su hambre y buen  sitio para comer es la Plaza del Comercio, donde  se encuetra una multitud de restaurantes de comidas  variadas.

A potem dziecko znowu jest jak  do rany przyłóż.

Comió y la sonrisa regresó a su carita. 

Na ulicach  fajne pojazdy.

En las calles circulan originales vehículos.

W tle sklep z dumą Portugalii, konserwami rybnymi, które są znakomite!

En el fondo la tienda de las conservas de pescado, orgullo de Portugal, son realmente fabulosas.

Jesteśmy w Baixa czyli na dole Lizbony a chcieliśmy dotrzeć na wzgórze Zamku św. Jerzego, Fofi jednak była zmęczona  pani z informacji turystycznej poleciła stosunkowo nową  windę lizbońską "Elevador do Castelo"  funkcjonującą od 2013  i gratis. 

Estuvimos en Baixa y quisimos subir al Castillo de San Jorge, Fofi estaba ya cansada y en la oficina de la información turística nos informaron que existe ascensor al castillo , inició su funcionamiento en el año 2013 y su uso es gratuido. 

Bez wysiłku znaleźliśmy się pod murami zamkowymi ..a tam dwa ptaki. Murów zamkowych już nie przekroczyliśmy,  Fofi była zmęczona, kolejka kilometrowa po wejściówki, Ja już byłam na zamkowych przestrzeniach dwa razy .

Sin esfuerzo llegamos al pie de los muros del castillo...veo dos aves... No entramos al castillo , Fofi cansada y cola para adquirir entradas kilométrica y yo ya estuve en su interior dos veces.

chyba lekko zmutowany paw

El pavo real con un plumaje un poco raro.

i tyle go widziałam

y se fue!

Drzwi im jaskrawsze  tym ciekawsze zawsze zwracaj moją uwagę i nie tylko moją.

Las puertas cuando mas coloridas mejor, llaman mi atención y no solo  a mi.

ich kołatki też.

los llamadores de la puerta también me gustan.

Grubosz, chyba odmiana  sunset,  zarumienione drzewko szczęścia,   posadzono go wokół punktu widokowego obok górnej stacji windy do zamku. Śliczne jest.

El árbol de jade, el árbol de la suerte, lindisimo, sembrado en el mirador de la estación superior de escensor  del castillo.

 

No i te widoki!!

Las vistas!

Sami nie mają ale z gołębiami się dzielą.

No tienen mucho pero comparten con las palomas.

Znowu Baixa.

De nuevo  Baixa.

Fofinia w samochodzie .. zmęczona, oczy otwarte ale nic nie widzące,  chwile potem powieki opadły.

Sofi en el carro,  cansada,  los ojos abiertos pero sin ver...en poco tiempo se cerraron, se durmió.

Będzie ciąg dalszy...mam nadzieję.

Continuará..

 Pozdrawiam y saludos