Próba wytrzymałości i najdłuższy wiszący most dla pieszych w Europie ..........La prueba de resistencia y el mas largo puente colgante peatonal de Europa

 

               Ostatnia ze ścieżek eko przedeptana przeze mnie , zapowiadana przez moja córkę od wielu dni, przygotowała nas na wysiłek, namawiała na wygodne buty, przewiewne ubranie, wodę w plecaku, kostkę czekolady, kanapeczkę ...myślałam, że przejaskrawia, że może nie będzie tak strasznie, że specjalnie tak dramatyzuje by, gdy rzeczywistość okaże się bardziej łaskawa,  wprowadzić nas w  euforię i uskrzydlić pozytywną adrenaliną, bo tak  ładnie,  bo tak  pięknie, bo niezwykle no i całkiem znośnie wysiłkowo...

Czekały na nas Passadiços do Paiva.

Nadszedł dzień próby, jechaliśmy przepięknymi, górzystymi terenami,  po bardzo  krętych i wąskich drogach, z widokami zapierającymi dech,  nasza ścieżka zaczynała się albo  w Areinho  albo Espiunca, prowadziła wzdłuż lewego brzegu rzeki Paiva szlakiem ponad  8 kilometrowym,  w górzystym terenie w pobliżu miasteczka Arouca. Moja córka zdecydowała, że zaczynamy w Espiunca  i kończymy w Areinho co oznaczało, że wyruszaliśmy w górę rzeki... w górę nie w dół!  dowiozła nas przy wejściu na szlak i pomknęła  samochodem do wyjścia by tam na nas czekać, sama  zrobiła tę drogę  z mężem kilka miesięcy wcześniej celebrując swoje urodziny  i nie miała zamiaru jej powtórzyć. W ostatniej chwili w bagażniku zauważyłam kapelusik z rafii,  który założyłam na głowę i nie ściągnęłam ani razu, słońce było dość intensywne.

Passadiços powstały w 2015 roku, w 2016 roku dwa razy zostały poważnie uszkodzone pożarami  w otaczającym ścieżkę lesie.   Na nowo  całkowita trasa została udostępniona w 2017 roku. jest kładką skonstruowaną z drewna, prowadzi wśród skał, nad przepaściami, często przytwierdzona do skalnych zboczy. Projekt był wielokrotnie nagradzany, między innymi  przez Words Travel Awards zwany Oskarem turystycznym.

No i poszliśmy, ja wolałam samotną wędrówkę, własnym rytmem, z przyzwoleniem na zatrzymywanie się nad każdym kwiatuszkiem,  na podziwianie widoków, na pstrykanie ..czekałam na ten wysiłek tak zapowiadany przez córkę a tu ścieżka lekko pięła się w górę ale zupełnie niemecząco, od czasu do czasu schodami  wchodziło się na  wyższe partie,  troszkę bardziej  strome, ale z przystankami były do zniesienia.  Doszłam do wniosku, że jej straszenie były  żartem, takim gadaniem z przymrużeniem oka.

Una  ecovia mas  en el último viaje  a Portugal -Los Passadiços do Paiva -  dias antes mi hija hablaba mucho de la excursión, de que no es facil, que requiere esfuerzo importante, hablaba de  llevar zapatos cómodos, ropa ligera, agua para tomar, unos sandwichitos..etc...eeee...pensé, exagera, quiere asustarnos para que en momento de  enfrentar  la aventura, preparados para esfuerzo, nos entusiasmemos  con la realidad no tan exigente y caminaremos en euforia sintiendo todo lo bello, relajante, encantador de la caminata...

El dia de la aventura llegó,  de Porto salimos en carro tomando la via  de carreteras angostas, sinuosas, trazadas entre la montañas,   de vistas que  quitaban el aliento, la ruta para caminar une dos  localidades  Areinho y Espiunca  y pasa a lo largo de la orilla izquierda del rio Paiva,  tiene 8 km,   esta situada   en las montañas cercanas a la ciudad  de Arouca. Mi hija decidió que comenzaremos en Espiunca y terminaremos  en Areinho, lo que significaba que   caminaremos río arriba y no rio abajo... nos esperaba la subida! no la bajada...

Nos  bajamos   del carro a la entrada a los passadiços,  mi hija con su familia se fue a Areinho a esperarnos, no pensaban subir con nosotros, ellos, unos meses atras,  hicieron este camino celebrando asi el cumpleaños de mi hija y no pensaban repetir la hazaña. Por suerte en el último momento vi un sombrerito de paja en la maleta del carro y me lo puse, sol este dia fue inclemente.

Los Passadiços  fueron entregados al publico en  2015, en 2016 dos incendios forrestales devastaron parte del camino, la ruta fue reabierta en su totalidad en el 2017, realizada en forma de  la red de  pasarelas de madera pasa a lo largo del cañon de rio Paiva  entre  las montañas,  abismos y cascadas. . La obra fue varias veces premiada, el mas importante reconocimiento fue otorgado por  Words Travel Awards llamado el Oscar de turismo.

Entramos al sendero...preferí caminar sola a mi propio ritmo, con paradas para disfrutar de las  flores, aves,  vistas, dándose el tiempo para hacer las fotografías.  No sentí lo dificil de la ruta,  conseguí unas subidas ligeras, nada cansonas, unas escaleras  fáciles de vencer con un descancito breve... 

 

Naturalny ogród górski  z wrzoścami, janowcem i czystkiem w rolach głównych.

Un bello jardín  creado por la naturaleza, donde se lucen las plantas de brezos morados y blancos..

Rzeka miejscami jest bardzo szybka,  wody  wzburzone, czasem jednak  nurt jest  mniej gwałtowny więc dobre warunki dla zwolenników raftingu, bardziej lub mniej ekstremalnego.. 

El río presenta  turbulencias que suaviza a ratos ..proporciona unas condiciones perfectas para los entusiastas del rafting.

W połowie drogi czyli gdzieś na 4 kilometrze jest malutka restauracyjka, zrobiłam sobie dłuższą pauzę, z obowiązkowym cappuccino. 

En la mitad del trayecto , a los  4km de la  caminata encontré un poqueño restaurante, perfecto lugar para descansar y tomar un café....

a w tle  szumiący wodospad..

acompañado con  un relajante sonido de la cascada de agua cercana.

 

I....taki mosteczek zawieszony nad rzeką, byłam przekonana, że tamtędy prowadzi  ścieżka  i trochę się przejełąm, niemniej  postanowiłam stawić czoła tej wątpliwej  dla mnie atrakcji,  Przede wszystkim przerażały mnie dzieci, które  biegały po kładce co robiło z niej wielka huśtawkę.

Me intranquilicé al ver el puente colgante  ...unos niños corrian sobre el muy divertidos, convirtiendolo en un columpio gigante...no es mi fuerte el columpio,  me armé de valor pensando que tendré que pasar por el  pero... 

Zbliżywszy się zauważyłam, że szlak przechodzi bokiem a przejście na kładką jest dla tych co lubią takie trochę mocniejsze wrażenia. 

al acercarme me di cuenta que la ruta pasa del lado...respiré  con alivio..

Na trasie jest kilka zejść do rzeki,  na małe plaże, świetne na piknik czy pluskanie się w jej krystalicznych wodach.

Durante el trayecto existe la posibilidad de bajar al río,  se ha facilitado sitios para el picnic y se han acondicionado las playas para darse un chapuzon revitalizador.  

 

No i pokazała się największa atrakcja  tej  ścieżki. słynny most wiszący, zwany Ponte 516, czyli Most 516, najdłużśzy most wiszący dla pieszych Europy i drugi ma świecie. Długości 516 m stąd jego nazwa. Wiszcy nad rzeka na wysokoci 175 m.

Yfinalmente me acerqué a lo que es la mayor atracción de la via, el famoso puente colgante llamado Puente 516 , el mas largo puente colgante peatonal de Europa y segundo del mundo, De longitud 

516 m (de alli viene su nombre),  fue colgado a los 175 m sobre el río Paiva.

  

Im bliżej tego cudu inżynierii tym droga stawała się trudniejsza,  zrozumiałam, że nadszedł czas wysiłków...i słusznie w przewodnikach i informacjach jest taka uwaga

Poziom trudności: trudny

Al acercarme a esta maravilla de la ingeniería el caminar se volvió mas dificil, entendí que comenzaba el momento de mucho esfuerzo...y mi hija no bromeaba, no fue facil.  Por algo la guia turística avisa...

La dificultad : Alta

Zdjecie z internetu...Foto tomada de la información turística del internet

Nic innego mi nie pozostało, trzeba było zacząć wspinaczkę

No quedó otra cosa que comenzar la escalada.

Więc wspinam się

Ni modo, hay que subir

Ostatni odcinek liczy ponad 500 schodów\

El último tramo cuenta con  500 peldaños

Moja córka i wnuczka  zeszły co nieco na moje spotkanie..

Mi hija y mi nieta bajaron un poco para mi encuentro..

Zrobiła mi kilka zdjęć. Ja w tym idiotycznym kapelusiku

Me tomaron algunas fotos, yo en sombrerito  bastante ridículo.

Kiedy dotarłam  na szczyt, gdzie znajduje się wejście na Ponte 516 , na ostatnim schodku musiałam przysiąść, a córce obwieściłam, że potrzebuję troche posiedzieć i że zaraz ruszę dalej,  czułam, że jeszcze chwila w pozycji stojącej i po prostu odfrunę czyli zemdleję...po dłuższej chwili wróciłam do siebie i jak nowonarodzona poszłam dalej...na wejście na most popatrzyłam z wielka satysfakcją osoby, która nie ma wątpliwości, że tam nie pójdzie za żadne skarby świata.  Rzadko miewam taką pewność jeżeli chodzi o moje decyzje.

Cuando finalmente llegué a la cumbre,  tuve que sentarme en el último peldaño, senti que unos segundos  mas  y voy a desmayarme.. descansé un rato y quedé totalamente recuperada, miré  la entrada al puente y ...supe, sin dudar,  que nunca me montaria en el semejante invento, por primera vez en mi vida estuve tan segura de mi decisión.

Wkrótce znalazłam się na drodze  prowadzącej na parking samochodowy,  2 km ale po  całkiem płaskim terenie... dziarsko krocząc jakbym na miała za soba  8 km i około 1000 schodów. licząc wszystkie od początku trasy łącznie z tymi  ostatnimi 500 najbardziej wymagającymi.  A  marsz na parking na dodatek odbył się wśród kffiatuszków wrzośca i janowca, co doskonale odwracało moją uwagę od zmęczenia. 

Ya recuperada de los 8 km y 1000 peldaños en total donde los últimos 500 fueron la prueba de sobrevivencia marchamos hacia el estacionamiento de carros, 2 km en el camino totalmente plano y viendo los bordes del sendero cubierto de  plantas floriadas: erica  umbellata  (de flores moradas) y carqueja (de flores amarillas), lo cual hizo olvidarme totalmente del cansancio.

Na zakończenie tej eskapady zostałam zaproszona do restauracji w Arouca...w Arouca sa dwie świetne...jedna nosi nazwę Parlamento a druga Asambleia ( Zgromadzenie Narodowe), i znajdują się całkiem blisko siebie..my jedliśmy w Asamblei.. 

To był niezwykle przyjemny dzień!

Finalizamos el excursión con una buena comida en Arouca, en Arouca se encuemtran dos restaurantes muy buenos, uno al lado del otro, de nombres curiosos..uno  llamado Asambleia el otro Parlamento, 

comimos en  Asambleia.

Un día maravilloso!

Pozdrawiam y saludos