piątek, 23 listopada 2012

Śniadanie wenezuelskie w Warszawie...El desayuno venezolano en Varsovia


Zapraszam na wenezuelskie śniadanie  z AREPĄ , pewnie powoli przestawiam sie na "tam" i widząc w sklepie z egzotyczną żywnością dobrze znany mi pakiecik hariny "P.A.N", wenezuelskiej mąki kukurydzianej, kupiłam mimo 16 zł za kilogram. Napisałam  wenezuelskiej, bo mąkę kukurydzianą "precocida" (przedgotowaną?!) wymyślono  i opatentowano w Wenezueli,  około 50 tat temu, upraszczając bardzo robienie arep (placków kukurydzianych), jedzonka niezwykle popularnego w Wenezueli i Kolumbii. Ostanio fabrykę hariny przeniesiono do Kolumbii, a teraz przeczytałam ze zgrozą, że została wykupiona przez kanadyjską korporację.
Les estoy invitando al desayuno venezolano con arepas. Ya se nota que lentamente me estoy trasladando  ALLA estando todavía AQUI. Asi que al ver en la tienda de comidas exóticas, la muy conocida para mi harina P.A.N., una marca venezolana de harina de maiz, la compré aún cuando costó 16 PLN  (Zloty ) que es mucho.
Escribí "venezolana", porque hace mas de 50 años en Venezuela se inventó la harina de maiz precocida que simplificó enormemente el trabajo de hacer las arepas, una comida muy popular en Venezuela y Colombia.  En últimos años la empresa se trasladó a Colombia , y hace poco supe que fue comprada ( que horror!) por una corporación canadiense.


 Mąka kukurydziana już w domu!
 La harina P.A.N. ya en la casa.


Po wyrobieniu ciasta ( mąka, woda, sól, kapkę cukru i trochę oleju...wyrobić elastyczne ciasto), ręką formuję placuszki .
Después de amasar  (harina, agua, sal, un poco de azucar y aceite, hacer una masa elástica),   hago redondas panquecas con la mano.



Kładę na patelnię potartą śladowymi ilościami tłuszczu i rumienię ładnie.
Los pongo al sartén para dorarlas con mínima candidad de aceite ...



 Stół już czeka na gorące placuszki
La mesa está esperando 



Rozcina się  je  ale nie do końca , smaruje masłem lub gestą śmietaną i ładuję do ich wnętrz co dusza zapragnie, ja lubię z tuńczykiem z cebulką,  pomidorem, keczupem, cytryną, i pieprzem, lub kawałkami kurczaka w sosie winegrette ( z kawałkami czerwonej papryki, cebuli i dużo natki pietruszki a lepiej kolendry)  posypując tartym serem, wenezuelski powinien być twardy, biały.
La corto en dos partes, pero no hasta final, pongo algo de mantequilla o crema de leche y relleno con todo que se me ocurre...me gusta poner el atún adobado con cebolla, tomate, ketchup, limón y pimienta o con pedazos de pollo en salsa vinegrette ( con pimentones , cebolla, y multitud de cilantro), al final echo un poco de queso blanco rayado.



 i biesiaduję  smakując potrawę, Wenezuelczycy lubią do tego popijać kawą z mlekiem i  sokiem z jakiś świeżych owoców, mnie kawa nie pasuje więc piję do tej smakowitości  herbatę ( o zgrozo!)

Se disfruta la mesa y comida  acompañando las arepas con café con leche y jugo de frutas frescas. A mi el cafe no me pega asi que tomo té ( lo cual  para el venezolano es terrible)

Pozdrawiam ...saludos

wtorek, 20 listopada 2012

Poranki natolińskie...Las mañanas en Natolin


Postanowiłam zadbać o  kondycję i chodzić a  nawet biegać, doszłam do wniosku, że  jeżeli  będę  to robić  wcześnie rano i przed śniadaniem to być  może łatwiej wpadnę  w przynoszącą zdrowie rutynę. W ciągu  dnia zawsze jest coś  innego do zrobienia. Wybrałam dróżkę wzdłuż parku natolińskiego i już kilka dni tam ćwiczę i podziwiam otoczenie, oto kilka zdjęć z tej trasy. W sobotę było bardzo mgliście, a ja takie klimaty bardzo lubię.

Decidí ocuparme de mi salud y mejorar mi condición física. Comencé caminar y un poco correr.  Llegué a la conclusión, que solo a tempranas horas de la mañana , inclusive antes de desayuno, mi práctica deportiva puede convertirse en una rutina diaria, durante el dia siempre hay otras cosas que hacer y la actividad deportiva pasa al segundo plano. Elegi un camino en Varsovia al lado del parque Natolin, hago el ejercicio y a la vez admiro el lugar , presento algunas fotos del sitio. El sabado habia una densa neblina , un ambiente que a mi me gusta mucho.







Obok drogi stoi tysiącletni dąb...
Al lado del camino crece un roble de 1000 años llamado Mieszko I,  lleva el nombre del primer gobernante polaco (aunque no fue coronado),  que vivió en los años 930-992.






Dąb Mieszko w bezmglistej aurze.
El roble Mieszko cuando la neblina ya se fue.


a mnie cieszy, że w Warszawie mamy jeszcze takie prawie dziewicze krajobrazy!
Yo me alegro que en Varsovia existe todavia  paisaje tan virgen.

pozdrawiam...saludos

piątek, 16 listopada 2012

Jesień jeszcze piękna...el otoño, todavia hermoso

Jeden z ostatnich spacerów...Jeszcze jest jesiennie pięknie na Mazowszu, jeszcze , jeszcze....
Uno de los últimos paseos ...disfrutando del bello otoño en Mazovia  ,otoño  hermoso todavia... todavia..


i przypominam sobie Agnieszkę Osiecką ......" w żólłtych płomieniach liści brzoza dopala sie ślicznie"
Recordé las palabras de la poetisa polaca Agnieszka Osiecka ...." en llamas amarillas de las hojas, el abedul se quema hermosamente"




Brzozy  w tym roku jakby bardziej żołte, czyżby to wynik mroźnych dni  październikowych?
 Los abedules de este año parecen mas amarillas, sera la helada de octubre que los puso asi?



Czyż to czyż? 
este pajarito...será el lugano (carduelis spinus?)


Ule teraz już tylko ozdobne...
Las colmenas ya sin avejas...solo de adorno




owoce jak landrynki
parecen caramelitos


biedronka grzeje się w słabym słoneczku
 El coquito  disfrutando del sol, debil,  otoñal.


 Rozchodnik  zniósł dzielnie przymrozki
 Sedum soportó valientemente  las heladas de octubre


Suche trawy wciąż ozdobą ogrodu
las gramineas secas   adornan el jardin


i hortensje, też suszki ale jak ładnie wyglądają podświetlone słońcem
Las hortensias , aún secas lucen bonitas atravesadas por el sol.



Muchomor ostał się bo nikt go nie zbiera
El hongo amanita se quedo porque nadie se atreve recojerlo


Omszała ziemianka przecudnej urody
Un antiguo refugio de  tierra 


"czerwone korale  czerwone niczym wino"
" Los collares rojas, rojas como el vino"


oj,  pewnie trzeba będzie  polecieć "tam" ale nie jeszcze, nie nie!
Hm..habra que viajar "alla"..pero todavia no...no, no.!

pozdrawiam...saludos

czwartek, 8 listopada 2012

Lizbona zdobywa moje serce...Lisboa esta ganando mi corazón.

Lizbona  to tramwaje , wszyscy sie nimi zachwycają a szczegolnie tymi o numerze 28 wspinającymi  sie na wzgórze  zamku  Sao Jorge, są jeszcze inne, trochę mniej sławne  czyli piętnastki jeżdżące do Belem.
Lisboa y sus tranvias, todo el mundo queda maravillado con sus encantos, especialmente famosos son  los que llevan el numero 28 , son los que suben a la cima donde   reina el Castillo de San Jorge, hay otros un poco menos famosos,  los 15, estos van a Belem.



Do zamku Sao Jorge wybrałyśmy się jednak na piechotę, szłyśmy  uliczkami Alfamy, najstarszej dzielnicy Lizbony, ale nie sposób było  nie zwracać uwagę na  tramwaje, nie mogłam powstrzymać się od robienia zdjęć i w tym transie o mało nie  przeoczyłam katedrę lizbonską,  SÉ  .  Jest na tym zdjęciu robionym tramwajowi, i nawet uchwyciłam niechcący jej charakterystyczną rozetę.
Al castillo decidimos ir a pie, caminamos por las callecitas estrechas de Alfama, la mas antigua parte de Lisboa, durante la subida no habia manera de no fijarse en estos vehiculos que tortuosamente se desplazan entre  las casas y gente caminando. Toda la atencion mia iba hacia ellos y casi pasa inadvertida la catedral de Lizboa, la SÉ. En el fondo de la foto logré captar algo de la iglesia y su bella roseta.


Wnętrze katedry jest bardzo ciemne, trudne  do sfotografowania, katedra jest  jedną z najstarszych budowli w Lizbonie, zbudowana w 12 wieku, w ciągu  9 stuleci przeszła wiele , pożary, trzęsienie ziemi w 1755 roku, spowodowało to  liczne zmiany w jej architekturze.
El interior tiene muy poca luz, asi que es dificil tomar las fotos,  la catedral es una de las mas antiguas construcciones de Lisboa,  fue fundada en el siglo XII y durante casi novecientos años ha pasado por   muchos desastres, incendios y ante de todo por el terremoto de 1755,  su original aspecto sufrió algunas transformaciones.

                                                                  Główna kaplica
                                                                 La capilla mayor


Wzruszjąca Pieta
Impresionante Pietá


Dalej idziemy krętymi uliczkami od czasu do czasu pojawia się w dole  nadbrzeżeTagu.
Seguimos por las callecitas  vislumbrando de vez en cuando la ribera del Tajo.


widzę przycumowany żaglowiec... zabiło mi serce, flaga wyglądała na wenezuelską
Veo un velero...la bandera parece venezolana


ale nie, to flaga Kolumbii, też miło, przecież to sąsiedzki kraj.
pero no, es la bandera de Colombia, igual me alegro , Venezuela y Colombia son paises vecinos.


patrzę na witryny  ulicznych sklepików,  w tym królują szmaciane ryby i trochę czerwonych serc do których można jak w dziesiątkę trafiać.
Al caminar reviso las vitrinas de las tiendecitas, en esta reinan los peces de tela  y los corazones a los cuales se puede dar en el blanco.


w tym  miliony bibelocików
Cuantas cositas y detalles


przy tej witrynie gwałtownie wyhamowałam
Aqui frené de repente


 zajrzałam  do wnętrza pełnego antyków...nawet  odważyłam  się zapytać ile taka figurka mogłaby kosztować...miła , bardo szykowna pani powiedziała mi , że ... że kosztuje około 1600 euro,  hm !!!!!  są to figurki świętych  z  19 wieku , które zwykło się ubierać  w stosowne ubranka w zależności od okazji...   wyszłam z pustymi rękami ze sklepu.

entré a la tienda llena de antiguedades, hasta pregunté por el precio de una de estas figurillas...muy amable y elegante señora dijo..hm...dijo, 1600 euros, y que son figuras de los santos de siglo 19 que se visten dependiendo de la ocasión..sali con las manos vacías.


 dalej restauracyjka i przy wejściu taki oto świecznik, ile lat kapania wosku?  i  ta zdumiewająca symetria.....
Un poco mas alla un restaurante y a la entrada este candelabro....  cuanto tiempo de  prender las velas y cuanta simetria


Doszłyśmy do cudownego miejsca,  Miradouro de Santa Luzia
Hemos llegado al sitio mágico , Miradouro de Santa Luzia



rozmarzyłam się
me quede encantada


ale trzeba dalej...Miradouro das Portas do Sol z patronem Lizbony św. Wincentym i kościół, Igreja Santa Engracia

seguimos caminando...Miradouro das Portas do Sol con la estatua del patrón de Lisboa San Vincente y en el fondo Iglesia de Santa Engracia



i znowu tramwaj
y otro  tranvía mas





przy kawiarence na miradouro  świetni muzycy
Al lado del café en el Mirador de las Puertas del Sol   unos excelentes musicos


i świetne widoki
e inigualables vistas


 i ciągle tramwaje
y de nuevo tranvías



w końcu docieramy do bram Castelo de Sao  Jorge, by nabrać sił, pijemy ginjinha na kocich łbach siedząc, ginjinha czyli likier wiśniowy , mocny i podany koniecznie w kieliszeczkach z czekolady, które dopełniając rytuału,  chrupie się na koniec
Finalmente llegamos a las puertas del Castillo San Jorge, para recuperar las fuerzas tomamos licor de guindas,  llamado ginjinha, sentadas en la calle . Sabroso, fuerte  y servido en las copitas de chocolate que al final tambien degustamos


przechadzamy się po zamkowych przestrzeniach, z których Lizbona przedstawia sie jeszcze piękniej
Paseamos por los espacios del Castillo, desde donde Lisboa se ve más bonita todavía.








na murach przechadzają się pawie ( zdjęcie dla Ilonki)
En los muros se lucen los pavos (foto para Ilonka)


a poza murami zamku koguty przysiadły  kolorowe
en afueras del castillo se juntaron los gallitos de todos colores.


uliczki przyzamkowej dzielnicy wąskie i pełne uroku
Al lado del castillo unas callecitas angostas invitan al paseo


czasem dodatkowo jeszcze zdobione przez swych mieszkańców, piesek  szmaciany  jak żywy.
toda una escenografia, el perrito es de tela pero parece de verdad


Schodzimy ze wzgórza , inaczej wygląda miasto w świetle zachodzącego słońca
Bajamos , la ciudad  al atardecer adquiere otro matíz ...


i mój, antykami pełen sklep już zamknięty ale jeszcze raz pstrykam , koguty wyjątkowe bo wiekowe
Mi tienda de antiguedades ya esta cerrada , tomo una foto mas , estos gallos son únicos, muy antiguos.


i te figurki do  ubierania
y otra foto de las figuras para vestir


tramwaje o zmroku,  i sylwetka  Sé
Por última vez  el tranvia,  ya fue de  tarde y  sus  luces estan prendidas.


Doszliśmy do Baixa (Dolne Miasto),  Elevador de Santa Justa  przypomina  gigantyczną  lampę.
En la Baixa el Elevador  de Santa Justa parece una lampara gigante.



Tak zakończył się ten dzień w Lizbonie...
     asi terminó un dia en Lisboa...

Pozdrawiam....saludos