Rumuńskie zauroczenia...Los encantos de Rumanía

cd...

Rankiem trzeciego dnia naszej podróży, obudziliśmy się już w Rumunii,  głównego celu naszej wycieczki. w rzeczywistości obudziły mnie jakieś dziwne odgłosy spod okna hotelu w Satu Mare. Wyjrzałam i  oto co   ujrzałam.  Bardzo mi sie wpasowało  w to co oczekiwałam po tej podróży. Chciałam zażyć sielskosci, wiejskosci, luzu, nacieszyć się przyrodą, oddalić się od tłumów.  I ta kózka na dachu samochodu wszystko to zilustrowała,  rozbawiła mnie do łez,  zapałałam do niej i do takiej Rumunii  prawdziwym afektem.

Mamusia krążyła zaniepokojona wokół samochodu.

Continuación....

 Tercer día de nuestro viaje amanecimos en Rumanía, muy temprano  me levantaron de la cama  unos raros sonidos desde abajo de la ventana del hotel...y  es esto lo que vi...  

Me pareció muy adecuado para lo que yo estaba esperando de este pais,  quise sentirme lejos de tumulto  de la gente, en un ambiente bucólico, campestre, auténtico. y la chivita todo esto ejemplificaba, me conmovió, me invadió el afecto  por este animalito y  una Rumanía asi.

Su madre algo preocupada  daba vuelta alrededor del carro.

 A potem pojawiła się jeszcze siostrzyczka a może braciszek.
Un ratico mas tarde apareció su hermanito o  hermanita.

Wyraźnie już chciała zakończyć przygodę, ale jakoś nie mogła się zdecydować na ryzykowny skok.
Trato salirse de la aventura, pero tuvo miedo dar  un salto tan riesgoso

 no wreszcie...
finalmente lo hizo...

 Dopiero potem zauważyłam inną scenkę, też całkiem zgrabnie  ulokowała się w moich
 oczekiwaniach.
Miré mas alla y vi otro cuadro, igualmente encajaba dentro de mis espectativas.

a jeszcze dalej tak...też sielsko.
Y todavía mas alla ...me complació el paisaje.

 Hotel utwierdził mnie, że nacieszę oczy folklorem
La decoración del hotel revivió mis esperanzas de que el folclore me va acompañar durante el viaje.

 i roże były bardzo dorodne.
 Y las rosas me llenaron de satisfacción.

W niedalekim mieście wymieniliśmy pieniądze na rumuńskie leje. A obok kantoru siedziało sobie takie towarzystwo.
En una ciudad cercana tuvimos que cambiar el dinero , al lado de la casa de cambio estaba sentado ese grupo de personajes.

Niedaleko mieliśmy do tego, co już od dawna  rozpalało niemożebnie moją wyobraźnię.

Wesoły Cmentarz w Sapancie.

Więc jestem  w tym niezwykłym miejscu. Unikalny, jedyny na świecie cmentarz, każdy jego nagrobek jest inny, każdy bardziej lub mniej humorystycznie opisuje życie spoczywającej w nim osoby... co robiła. jak umarła, jakie miała upodobania, jakie grzeszki...Dzisiaj jest już około 800 grobów. Otaczają bardzo kolorową cerkiewkę.
Joan Stan Petras,  artysta ludowy, był twórcą pierwszych grobów i następnych...narzucił kolor niebieski i do dzisiaj ten kolor króluje na cmentarzu. Umarł w 1977 roku i sam sobie przygotował swoje epitafium...

"Chyba niczego złego w życiu nie zrobiłem, malowałem, kochałem i troszeczkę piłem".

Jego uczeń Dumitru Pop kontynuuje jego dzieło.
Ulubione epitafia są często komentowane, a te dotyczące teściowych szczególnie.
"Tu leży moja teściowa, gdyby  żyła rok dłużej to leżałbym tu ja"

Cmentarz, którego początki sięgają 1935 roku jest zabytkiem chronionym przez Unesco.


Estuvimos cerca  de lugar, del cual he oido, leido y hace mucho soñe de visitarlo.

           El Cementerio Alegre de Sapanta. 
Aqui estoy en este inusual sitio, el único, no hay otro parecido  en el mundo entero, cada tumba es diferente, en cada una se encuentra un texto que  describe a la persona que en ella descansa, unos epitafios llenos de humor detallando a veces el  caracter, a veces su profesion,  las circunstancias de su muerte , defectos y pecados. Hoy cuenta con 800 tumbas dispuestas alrededor del templo ortodoxo de increible colorido. Stan Joan Petras en el   año 1935 talló la primera tumba y siguió con su oficio hasta 1977, el año de su muerte. Eligió el color azul que domina en el cementerio. Es autor del epitafio que  adorna su propia tumba.

" Creo que  en mi vida no he hecho nada malo, pinté, amé y a lo mejor  me pasé de alcohol algunas veces".

Su alumno Dumitru  Pop continua con la obra. Los epitafios son frecuentemente memorizados, algunos mas que otros...especialmente tienen éxito  los dirigidos a las  suegras...
"Aqui descansa mi suegra, si viviese un año mas,  yo sería el difundo que estaría en  esta tumba."
El cementerio desde 1999 es protegido por UNESCO.

Wnętrze cerkiewki przechodzi obecnie gruntowną renowację.

El  interior del templo ortodoxo esta en proceso de  renovacion.

Chodzę pomiędzy grobami i pstrykam jak popadnie i niekontrolowanie. Bo przecież tyle czekałam na ten Wesoły Cmentarz.

Za dużo tych zdjęć!

Camino entre las tumbas y tomo las fotos  sin control y a lo loco... es que esperé tanto para poder llegar a este sitio.

Demasiado fotos!!

W wiosce znajdują się kramy a w nich wyroby lokalne.
En el pueblo abundan los puestos de venta que ofrecen la artesania local.

Następna atrakcja to żeński klasztor w Barsanie, oddalony od Sapanty okolo 40 km, powstał w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, już po śmierci Ceausescu. Wzniesiony na wzgórzu góruje nad wsią. Pięknie wzorowany na tradycyjnej architekturze rumuńskiej, drewniany, o strzelistych wieżach, z cerkwią , budynkami gospodarczo -mieszkalnymi i  muzeum. Wszystko zanurzone w bardzo wypieszczonej zieleni i kolorowych ogrodach.

Na teren klasztoru wchodzi się przez bramę zwieńczoną wieżą.

El siguiente atractivo del viaje, el monasterio femenino en Barsana, distanciado de Sapanta unos 40 km, fue levantado no hace mucho, en los años 90 del siglo pasado.  domina  desde una cumbre sobre el pueblo. Su estilo se ajusta fielmente a la  arquitectura tradicional rumana, elaborado de madera, de torres muy agudas, con una iglesia, museo y unas cuantas casas donde viven y trabajan las monjas.  Todo eso sumergido en una vegetacion muy cuidada y llena do coloridas flores. 

Se accede al monasterio  por la  la puerta adornada de una imponente torre.

Po przekroczeniu bramy trudno nie ulec urokowi tego miejsca.
Al pasar la puerta uno queda inmediatamente hechizado por la belleza del recinto..

Wchodzimy do Cerkwi   Dwunastu Apostołów.
Visitamos la Iglesia de Los Doce Apostoles.

a potem  można było pospacerować  po urokliwych zakamarkach klasztornych...
Y después pasear por los  mágicos ambientes...

wejść do muzeum
entrar al museo

 potem zachwycać się przepięknym ogrodem...
y finalmente dedicarse al deleite del jardin.

i zastanowić się, czy nie warto byłoby w takim klasztorze zostać i choćby zajać się wyrywaniem chwastów ogrodowych.
No seria malo quedarse en este convento ...pudiera llevar la vida tranquila sacando malezas del jardin.

Ale czas wyruszyć w dalszą  drogę, decyzję pozostawiam na póżniej, z pędzacego autobusu podziwiam słynne marmaroskie bramy prowadzące do zabudowań, tych bogatych i tych biednych.

Pero tuve que abandonar estos pensamientos , la excursión  siguió su camino, desde autobus tomé la foto de una de las puertas típicas de Maramures, que abundan en la región, las casas de los ricos y de los pobres frecuentemente las tienen, todas de madera y todas artisticamente talladas .

Jeszcze trzeba wjechać na przełęcz Prislop między Karpatami marmaroskimi i Górami Rodniańskimi. Jeździ się tam dla imponujących widoków , ostatnio wybudowano tam cerkiew i klasztor.

Quedó por visitar  Prislop, un pintoresco paso de montaña en los Cárpatos orientales,  atrae a los turistas por sus imresionantes vistas, recién construida  iglesia ortodoxa  y   un  monasterio añaden interes al lugar .

Jedziemy do Suczawy na nocleg, po drodze pstrykam, bo domy mają ładna ornamentykę  związaną ze sztuką ludowa  przypominającą hafty na ubiorach rumuńskich.

Seguimos a Suceava , una ciudad de Moldavia rumana,  aqui nos quedamos para pernoctar, por el camino hago fotos del autobus en movimiento, llaman atención las casas adornadas con los mismos motivos que  embellecen   los trajes típicos de los rumanos.

Mijamy cerkwie,  są  prawie we wszystkich  miejscowościach.
Al pasar vi muchas iglesias...estan en casi todos pueblos rumanos.

Kapliczek w tym stylu było dużo, ale tę jedynie udało mi się uchwycić, gdybym podróżowała własnym samochodem    co 100 m trzeba by było się zatrzymywać, bo  kapliczki, bo  śliczne domki...obawiam się, że zajechałabym niedaleko.  Pan kierowca autokaru był nieczuły na moje okrzyki...

Hubo muchas capillitas por el camino, bus en movimiento y mis esfuerzos para fotografiar, en la mayoria de los casos, fueron en vano, si viajara co mi propio carro, tuviera que pararme  cada 100m ...capillitas, preciosas casitas...no llegaria asi muy lejos. El chofer del autobus se mantuvo inmune a mis exclamaciones.

Przy hotelu kwitły śliczniutkie rożyczki, więc utrwaliłam...
Al lado del hotel florecían lindas rositas..asi que quedaron retratadas..

 cdn...continuara
Pozdrawiam , saludos