Mazury nie są tak odległe...Masuria no esta tan lejos

Wybraliśmy się na Mazury, bo nie sa tak odległe, Arte twierdzi, że są jednak niebliskie  (http://cudartenka.blogspot.com/2017/09/mazury-sa-tak-odlege3.html) ...trzy dni, pierwszy  pochmurny ale nie deszczowy,   dwa pozostałe cudowne,  jak sie okazuje,  szczesciary  z nas,  raczej szczęściarze bo był  z nami też mężczyzna! wypatrujemy po drodze kapliczek, opanowane, Arte i ja, pasją  nepomukową .  Jest ! Wymuszone, na prowadzącym samochód,  hamowanie a na nawet zawrócenie z drogi...nie, to nie św. Nepomucen... ale kapliczka  stara z 1815 roku.

Salimos al noreste de Polonia, a Masuria... viaje de tres dias, el tiempo nos favorecio, primer dia nublado pero sin llover, el segundo y tercero magnificos! Nos hemos considerado con suerte. Mi amiga y yo no dejamos de mirar por las ventanas del carro en busca de las capillitas de San Nepomuceno, una recien inventada pasion por identificar los lugares donde estos se encuentran.

De repente ..alli esta! pero no fue dedicada a San Nepomuceno , sin embargo la parada valia la pena,  la capillita  contaba con  mas de 200 años.

Nagle coś mignęło  wśród ogrodzenia ! znowu hamowanie ...i tym razem jest!

Un ratico despues veo otra , esta si  es de San Nepomuceno, tomamos las fotos  que enriqueceran nuestra coleccion de capillitas del Santo..

z ptaszkami
con los pajaritos

Pierwszy zaplanowany przez Arte przystanek...Wielbark, bo tutaj jest kościół pw. św. Jana Nepomucena, neogotycki, zbudowany w latach 1879-1880.

Czyżby św. Nepomucen wyznaczał nam trasę?

Primera parada planificada por Artenka, un pueblo llamado Wielbark,  aqui se encuentra la iglesia neogotica dedicada al San Nepomuceno, erigida en los años 1879 - 1880. 

Sera que seguimos las huellas del Santo?

Jest  na witrażu...jeżeli kościół będzie otwarty to piękniej zaprezentuje się  od środka
Alli esta, en el vitral, desde  interior de la iglesia  se vera mas bello.

jest! ten z lewej strony
Es el del lado izquierdo.

Przykościelna, też neogotycka jak kościół, kapliczka z 1885 roku.
Al lado de la iglesia se encuentra linda  capillita   neogotica del año 1885. 

Wśród zabytków  Wielbarku są domy z XIX wieku, pewnie ten jest jednym z nich...

Entre los monumentos historicos del pueblo se encuentran las casas del siglo XIX, creo que esta es una de ellas.

Ale pędzimy dalej, na Mazury! Wielbark jest na pograniczu  Kurpii i  Mazur,   kończy się nam gorączka nepomukowa, Mazurzy byli w większości ewangelikami, nie stawiali  kapliczek , w przeciwieństwie do Warmii gdzie jest ich tak wiele, że  stały się one  symbolem regionu.

haaaamuuuuj! 

 ile gęsi, wszystkie bialutkie...jaki piękny widok!

Seguimos el camino hacia Masuria, Wielbark esta situado en el limite entre Kurpie y Masuria, aqui  lamentablemente se termina nuestra fiebre de los Nepomucenos.

Los habitantes de Masuria fueron evangelicos, ellos no  tuvieron la costumbre de poner capillitas  de lados de los  caminos,  no es asi en la vecina Warmia donde  han puesto tantos que resultaron ser  el simbolo de la region....sera en otra ocasion.

Freeeenaaaaa!!

 Cuantos gansos,   bellos, banquitos todos!

tak to jest  "iść gęsiego"
Esto es lo que se llama  la fila de gansos caminando

i Kętrzyn, najważniejszy punkt tego dnia.

Zamek kętrzyński... zbudowany w XIV wieku  przez Zakon Krzyżacki na terenach osady pruskiej zwanej Rast, miał  bronić przed najazdami litewskimi ale przede wszystkim być bazą wypraw krzyżackich na wschód.  W swej historii przechodził z rąk do rąk, z krzyżackich w polskie, z polskich w krzyżackie, był przebudowywany , rozbudowywany, powiekszany,  w latach 1911-1912 został wykupiony przez miasto...w 1945 zamek zajęły wojska radzieckie, miasto ucierpiało, zamek i starówka zostały spalone, w latach 60 XX wieku zamek odbudowano, mieści sie tutaj biblioteka miejska i muzeum regionalne.

Y Ketrzyn.. el mas importante punto del plan de este dia ...una ciudad de larga historia, en lejano pasado estos  terrenos`   fueron habitados por los pueblos balticos llamados prusios, en el siglo XIII fueron dominados por la Orden Teutonica. El asentamiento llamado por los prusios Rast fue elegido en el siglo XIV por la Orden   para construir  un castillo con el proposito  de  defenderse  contra los ataques de Lituania pero principalmente  para tener un sitio bien protegido en los tiempos  de  las conquistas hacia el Este  de Europa. El castillo con frecuencia pasaba de manos a manos,  de teutonicas a las polacas y de las polacas a teutonicas. Durante siglos sufrio transformaciones , ampliaciones , reconstrucciones...finalmente en los años 1911- 1912 fue comprado por la ciudad,  despues de la guerra en el año 1945 la ciudad fue ocupada por los soldados sovieticos y quemada junto con el castillo...en los años 60 del siglo XX la fortaleza fue reconstruida, actualmente en ella funciona la biblioteca y el museo de la region.

                             W holu muzeum znajduje się jedna z niewielu rzeżb  z piaskowca,  które znaleziono na terenach zamieszkiwanych przez plemiona pruskie , zwie się je  baby pruskie,  do dziś nie wiadomo dlaczego powstawały.                 
                           
                              Tajemnicze baby pruskie.... na ich temat  snuto  czy snuje się  ciągle wiele interesujących legend, ale do dziś pozostają owiane inspirującą tajemnicą..

En el vestibulo del museo regional se encuentra una de las tallas de mujeres  encontradas en las tierras de los prusios hechas  en piedra arenisca.  
Misteriosas mujeres prusias...sobre ellas se tejen muchas leyendas...lo cierto es que siguen  rodeadas de  un excitante misterio.

Niedaleko zamku znajduje sie tezżczternastowieczny  kościół św. Jerzego..najlepiej zachowany kościół obronny na Mazurach,  Niestety nie starczyło nam  czasu by tam zajrzeć...

En las cercanias del castillo se halla la iglesia de San Jorge del siglo XIV, es   la iglesia - fortaleza mejor preservada  en los terrenos de Masuria, pero por falta del tiempo no pudimos  visitarla.

Skierowalismy sie do Drogosz, oddalonych  ponad  20 km od Kętrzyna, chcieliśmy zwiedzić  kompleks pałacowoparkowy pruskiego  rodu szlacheckiego  Donhoffow.

Po drodze taki widok! i obowiązkowe hamowanie,  takiej ilości żurawi nie widziałam i nie spodziewałam się zobaczyć.

Tak byłam podekscytowana, że żle ustawiłam aparat fotograficzny i wyszło jak wyszło ale oddaje   i dokumentuje to niezwykłe wydarzenie!

Nos dirigimos a Drogosze, un pueblo al noroeste de Ketrzyn, en el se encuentra  un imponente palacio de la aristocracia  prusiana de los Donhoff. 

Como me sucede con frecuencia obligue a frenar el carro... como no detenernos si aparecio una vista tan espectacular...las grullas!  una cantidad de ellas impresionante, nunca habia visto tantas, ni pensaba verlas.

Drogosze... były one siedzibą najpierw rodów Wolffersdorf i von Rautter z pałacem który spłonął doszczętnie w 1690 roku, nowym właściecielem  majątku stał się  pruski ród szlachecki von Donhoffow. Bogusław Fryderyk von Donhoff wybudował w latach 1710-1714  imponujący pałac w stylu barokowym,  który stał się największą rodową siedzibą na Mazurach... rozbudowywany w późniejszych latach, upiększany,  nazywany był wschodniopruskim Wersalem.. osiągnął długość blisko 100 metrów, w jej wnętrzch znajdowało się   365 okien,  tyle ile dni w roku,  52 pokoi tyle ile tygodni w roku, 12 kominków tyle ile jest miesięcy, 7 balkonów tyle ile dni w tygodniu, cztery kolumny tyle ile pór roku...w 1816 roku zginął w pojedynku ostatni męski potomek rodu Donhoffow linii  drogoskiej  Stanisław Otton, posiadłością zajęła się hrabina Angelika zu Dohna przez kilkadziesiąt lat upiększając i rozwijając majątek ..po jej śmierci dostał się   spokrewnionej Donhoffom rodzinie Stolberg- Wernigerode i pozostał w ich rękach aż do zakończenia drugiej wojny światowej, po wojnie został  oddany Ośrodkowi Szkolenia Rolniczego, w 1991 roku  wystawiono go  na sprzedaż, obecnie jest w rękach prywatnych i nic  w zasadzie tam sie nie dzieje oprócz małych napraw w celu zabezpieczenia pałacu,  ale niewątpliwie powoli niszczeje.
Mieliśmy szczęście,  bo mimo że pałac jest zamknięty i nie udostępnia się go zwiedzającym ,  miła pani która posiada klucze do pałacu uprzemnie nas oprowadziła po jego wnętrzach.

Drogosze.. fue la cuna de los nobles Wolffersdorff  y  von Rautter cuyo palacio fue totalmente destruido por un incendio en el año 1690,  su  fama comienza cuando  la propiedad  compra  una importante familia prusiana de los Donhoff,   Boguslaw Fryderyk von Donhoff  ha construido en los años 1710 -1714 un imponente palacio de estilo barroco,  en los  años siguientes ampliado, mejorado, embellecido llego llamarse  Versal de  Prusia Oriental...de largo tuvo cerca de 100 m,  en sus interiores hubo 52 cuartos ( igual al numero de semanas en un año)), 365 ventanas  (correspondientes al numero de los dias en el año), 12 chimeneas ( igual al numemro de los meses), 7 balcones (porque hay siete dias en una semana), 4 columnas de la entrada correspondientes a las cuatro estaciones del año.
La muerte en el duelo del  unico descendiente masculino  de los Donhoff,  Stanislaw Otton, que tuvo lugar en el año 1816, dejo la propiedad en manos de la condesa Angelika zu Dohna, ella administro  con mucho exito durante   decadas  las tierras y el palacio embelleciendolo aun mas y desarollando la produccion en latifundio..al morir , las propiedades pasaron a la familia de Stolberg Wernigerode emparentada con los Donhoff,  despues de la segunda guerra mundial propiedad paso a las manos del estado polaco convirtiedola en la escuela agricola,  en el año 1991 fue vendida , actualmente esta en manos privadas, lamentablemente el nuevo propietario no hace mucho,  el palacio desmejora dia tras dia.  La mansion esta cerrada para el publico, sin embargo tuvimos suerte de encontrar  la señora que guarda las llaves...amablemente nos enseño sus interiores..

Największe wrażenie zrobiła na mnie kaplica w lewym jego skrzydle.  Znajdują się w niej symboliczne nagrobki Stanisława Donhoffa i Angeliki zu Dohna.

La mas grande impresion causo en mi la capilla en la ala izquierda. En ella se encuentran las tumbas simbolicas de Stanislaw Donhoff y de la condesa  Angelika zu Dohna.

Symboliczny  nagrobek Angeliki zu Dohna
Tumba simbolica de Angelika zu Dohna

i młodego Stanisława Donhoffa
Simbolico sepulcro de joven Stanisław Donhoff

Epitafia rodziny Stolberg Wernigerode
Los epitafios de la familia Stolberg Wernigerode

Każdy kominek  jest inny

Cada chimenea es diferente.

Malowidło sufitowe w jednej z sal.
La pintura al  fresco en el techo de una de las salas.

Herb rodowy nad drzwiami wejściowymi.
El escudo a la entrada al palacio.

W drodze powrotnej  sarenka
De regreso un regalito de la naturaleza.

 a raczej dwie sarenki...i koniec pierwszego dnia podróży mazurskiej.
mas bien dos regalitos...llego al fn el primer dia del viaje.

Pozdrawiam y saludos.